Νο.11 Richard Hawley. Annie Lennox. Monocle

Νο.11 Best Album 2007
Richard Hawley
Lady’s Bridge
(Virgin)
Bridge him to the end of love
Με ένα μόνιμο μαχαίρι στην καρδιά, ο Hawley τραγουδάει ξέροντας ότι το μαχαίρι κουνιέται και σε κάθε (μπάσο, βαρύ, βαθύ) τόνο του κόβει και κάτι… από τα σπλάχνα. Ο κόσμος του Hawley είναι όμορφος και λυπημένος. Τιμάει τις παχυπαλμίες από τους έρωτές του, βουτάει με γενναιότητα σε μνήμες και σε λάθη και φέρεται τρυφερά στα κρίματα. Ο Hawley για μια ακόμα φορά, έβγαλε ένα δίσκο που τιμάει εκείνο τον συγκονιστικό τίτλο των Icicle Works «Αν θες να νικήσεις τον εχθρό σου, τραγούδα το τραγούδι του«… Όπως ακριβώς έκανε πριν από μερικά χρόνια και ο Neil Hannon των Divine Comedy στο «If…». Ο Neil και ο Richard φέρουν την ίδια κατάρα στους ώμους τους…

No.11 Worst Album 2007
Annie Lennox
Songs Of Mass Destruction
(Sony BMG)
Mass Destruction. Full stop.
Εδώ δείτε κατάσταση… Η Annie από ριζοσπαστική περσόνα του καινούριου πριν από είκοσι χρόνια, καταλήγει σε μια ματαιόδοξη, φαντεζί μεγαλοαρλούμπα και οραματίζεται σαν τάχα μου «θετικός» Νέρωνας, «τραγούδια μαζικής καταστροφής» τα οποία, με τη «φωνάρα της» στο επίκεντρο (πώς αλλιώς…) θα κινητοποιήσουν το συναισθηματικό κόσμο των ακροατών οι οποίοι εν μέσω θαυμασμού για τις επιδόσεις της στο τραγούδι, θα ρίξουν κι ένα δάκρυ (ή μια χριστοπαναγία) για τα άδικα του πλανήτη. Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα πιο «μπλιαχ» από όλο αυτό το κακοφορμισμένο τσίρκο υποκρισίας και δεν μπορώ να ερμηνεύσω ακόμα το ότι από το 1990 και μετά η Annie δεν έχει καταφέρει να φτιάξει ούτε ένα πράγμα της προκοπής. Αϊντε κυρά μου…

No. 11 Snapshot 2007 Monocle
Ένα περιοδικό που αγαπάει τους αναγνώστες του: μετά από πολλά χρόνια επιτέλους «διαβάζω» ένα περιοδικό κανονικό, διεθνές, ακομπλεξάριστο που έχει πραγματική τρυφερότητα για τα βλέμματα (και πίσω από αυτά) που το μελετούν. Όμορφο, σύγχρονο, μορφωμένο, εκπαιδευμένο και κλασικομοντέρνο (!!!) κλείνει το μάτι σε όσους προτιμούν πριν μιλήσουν και πριν συμπεριφερθούν να έχουν ένα πλήρες νόημα να επικοινωνήσουν. Μην το διαδώσετε. Είναι το δραστικό αντίδοτο στο «ό,τι νάναι» της εποχής.
_______________________________________________________________

Σκέψεις και hints για το countdown στα μέσα της ψηφοφορίας – πριν το top10.

01. Το γουστάρω πολύ αυτό που γίνεται, guys. Μ’ αρέσει που ο καθένας εκθέτει ένα προς ένα αυτά που τον έκαναν να περάσει καλά το 2007 με αυξανόμενη ένταση από το Νο.20 προς το Νο.1. Ξέρω, είναι κουραστικό, αυτό το «κάθε μέρα και – ένα -τουλάχιστον- post (εμένα θα μου πείτε;) αλλά νομίζω είναι γαμάτο – αξίζει τον κόπο.

02. Ψηφίζουν κανονικά όλοι οι εκλέκτορες που αρχικά είχαν δηλώσει συμμετοχή. Κάποιοι μπήκαν στην πορεία (μετεωρίτης κ.λπ). Οι μόνοι που δεν ψηφίζουν -άγνωστο γιατί- από τους αρχικούς δηλωθέντες είναι ο robertolution και ο gizmo.

03. Η διαδικασία της συγκεντρωτικής άθροισης για την ανάδειξη του τελικού top 20 θα γίνει ως εξής: το Νο.20 παίρνει ένα πόντο. Το Νο.19, δύο πόντους κ.ο.κ. μέχρι το Νο.11 που παίρνει δέκα πόντους. Από κει και μετά, οι πόντοι για κάθε entry αυξάνονται γεωμετρκά έτσι ώστε η πρώτη δεκάδα μας (η συγκεντρωτική) να μην έχει πιθανότητες ισοψηφιών σε entries. Οπότε τα δέκα πρώτα μας βαθμολογούνται ως εξής:
Το Νο.10 παίρνει 12 πόντους
Το Νο.09 παίρνει 15 πόντους
Το Νο.08 παίρνει 19 πόντους
Το Νο.07 παίρνει 24 πόντους
Το Νο.06 παίρνει 30 πόντους
Το Νο.05 παίρνει 37 πόντους
Το Νο.04 παίρνει 45 πόντους
Το Νο.03 παίρνει 54 πόντους
Το Νο.02 παίρνει 64 πόντους
Το Νο.01 παίρνει 75 πόντους.
Καταλαβαίνουμε όλοι πώς βγαίνει η αριθμητική ακολουθία των πόντων, φαντάζομαι.

04. Όταν θα φτάσουμε στην μέρα του No.5, εγώ θα ανεβάσω σε μια λίστα και τα νούμερα στον προσωπικό κατάλογόμου, από το Νο.21 ως το Νο.30, έτσι τιμής ένεκεν για την τιμή των όπλων γιατί πραγματικά είναι πολύ καλά albums που τα ευχαρστήθηκα μέσα στο 2007.

Keep it up!