Η μεγάλη μουσικομπλογκλοφυλοφικική ψηφοφορία κορυφώνεται…

Είμαι πολύ ευχαριστημένος με την ψηφοφορία: λίγο παραπάνω συναρπαστική απ’ όσο περίμενα και με αξιοθαύμαστη συνέπεια από όλους μας.
Λίγο πριν ανέβουν τα αποτελέσματα (κατάφερα να βγάλω αποτελέσματα μόνο στη λίστα για τα καλύτερα της χρονιάς) θέλω να σας πω τα παρακάτω:

1. Ψηφίστηκαν 251 albums. Από αυτά τα 13 είναι ελληνικά (αγγλόφωνα ή ελληνόφωνα) και τα 6 soundtracks.
2. Ψήφισαν 28 bloggers με άξονα τη συχνότητα των ακουσμάτων τους μέσα στη χρονιά και με βάση τα προσωπικά τους πάθη – όπως πρέπει δηλαδή.
3. Οι bloggers αυτοί δεν γνωρίζονται όλοι μεταξύ τους. Είναι σπαρμένοι στην Ελλάδα με μεγάλες συσπειρώσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη. Με αλφαβητική σειρά:
Another Day Full Of Dread
Big Music
Cartoon Dandy
Depecher
Driver Under Influence
Dustroad
Elafini
Enteka
Fantasmenios
Gone4sure
g-sus
H20
Indictos
Lkrory21
Meteoritis
M. Hulot
Mediocrity Rules
Mixalis E.
Mouxlaloulouda
Mr. Arkadin / Homo Ludens
No Heathen
Sandman
Schottkey
Tranzistorer
T-drom
Vallatos
Vencerem
Zeugolator

Θα επανέλθω με εντυπώσεις για όλους σας (και εσάς που ξέρω και εσάς που δεν ξέρω)
Ιδιαίτερο ευχαριστώ στον Lkrory21 για την ιδέα του να συγκεντρώνει καθημερινά τα entries σε shared φάκελο στο google
4. To σύστημα ψηφοφορίας έχει ως εξής:
Νο.01=75
Νο.02=64
Νο.03=54
Νο.04=45
Νο.05=37
Νο.06=30
Νο.07=24
Νο.08=19
Νο.09=15
Νο.10=12
Νο.11=10
Νο.12=9
Νο.13=8
Νο.14=7
Νο.15=6
Νο.16=5
Νο.17=4
Νο.18=3
Νο.19=2
Νο.20=1

Τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας θα ανεβούν στις 23:00 ακριβώς.
Προς το παρών ακολουθεί μια λίστα από το Νο.30 ως το Νο.21, με αυτά που δεν κατάφεραν να μπουν στην τελική.

Νο.30 Besnard Lakes – Are The Dark Horse (Συνολικοί πόντοι 90)
Νο.29 Kanye West – Graduation (Συνολικοί πόντοι 91)
Νο.=   Nick Cave & Warren Ellis – The Assassination Of Jesse James (Συνολικοί πόντοι 94)
Νο.27 UNKLE – War Stories (Συνολικοί πόντοι 94)
No. =  65daysofstatic – The Destruction Of Small Ideas (Συνολικοί πόντοι 99)
Νο.25   Α Place To Bury Strangers – A Place To Bury Strangers (Συνολικοί πόντοι 99)
Νο.24 Callas – D.I.Y. Or Die (Συνολικοί πόντοι 103)
Νο.23   Bjork -Volta (Συνολικοί πόντοι 106)
Νο.22 Βeirut – The Flying Cup (Συνολικοί πόντοι 106)
No.21 LCD Soundsystem – The Sound Of Silver (Συνολικοί πόντοι 112)

Όπως καταλαβαίνετε, δεν υπάρχει Νο.26 και Νο.28 λόγω ισοψηφίας σε δύο albums.
Ευτυχώς στην πρώτη εικοσάδα δεν υπάρχει καμία ισοψηφία.
Το xl με το board της ψηφοφορίας είναι στη διάθεσή σας.
Όποιος το θέλει θα το παραλάβει με e-mail.

Guys ήταν πολύ ωραίο, όλο αυτό.
Μείνετε συντονισμένοι για την εικοσάδα σε μιάμισυ ωρίτσα από τώρα (να προλάβω να την ετοιμάσω)…
Αρχίστε να σκέφτεστε ιδέες για του χρόνου…

P.S. Είναι πολύ επώδυνο να δουλεύεις το xl. Βρήκα και άλλο λάθος πέραν αυτού που δουλεύει ο Mouxloloulouda. Γι’ αυτό τροποποιήθηκε η λίστα Νο.30 – Νο21.
Guys επειδή «τα έχω φτύσει» κάποιος θα πρέπει να κάνει επαλήθευση.

Νο.1. Jens Lekman. Bjork. Muzine.

Νο.1 Best Album 2007
Jens Lekman
Night Falls Over Kortedala
(Secretly Canadian)
Healing
Ξεκινήστε την επανάσταση από δω: ο εικοσιοκτάχρονος Σουηδός από το Gothenburg είναι ένα «αγόρι με αγκάθι στα πλευρά του» και κατέχει τα «πράγματα από τα οποία είναι φτιαγμένα τα όνειρα» – αν με εννοείτε. To album που συζητήθηκε, έγινε αντικείμενο «απόλαυσης» και «μοιράσματος» στο προσωπικό μου μικρόκοσμο μέσα στο 2007, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο είναι αυτό που κρατάει την πίστη μου ακόμα ζωντανή και ακμαία στη δύναμη της pop με ό,τι αυτή σημαίνει. Ένας ορισμός της pop είναι «η τέχνη τού να σου αρέσουν τα πράγματα» και το «Night Falls Over Kortedala» είναι ένα album που καταγράφει πώς μπορούν να σου αρέσουν τα πράγματα. Από την κυνική έκφραση του αγοριού που «δεν μπορεί να αγαπήσει παραπάνω» μέχρι τη γεύση του «γλυκού νέκταρ» – την ακούς την απόλαυση, δεν την αισθάνεσαι μόνο… Χαρισματικό, ευφυές και σαν δυνητικό greatest hits, το album του είναι το «θετικό πνεύμα» – αντίστιξη στο δήθεν: η αληθινή εκδίκηση του καλού. Μόνο το «Peaceful» του Georgie Fame του αξίζει…

Νο.1 Worst Album 2007
Bjork
Volta
(One Little Indian)
Κάτω βόλτα
Το ηθικό πρόβλημα που έχει δημιουργήσει η άλλοτε δημιουργική – νυν άγονη ισλανδή star δεν είναι ότι έβγαλε ένα ακόμα κακό album (συν τοις άλλοις είναι αντιαισθητικό, ενώ το «Vespertine» και το «Medulla«, για μένα, ήταν απλά κακοί δίσκοι) αλλά το γεγονός ότι δημιουργεί γύρω από το όνομά της ένα ψυχαναγκαστικό hype που οδηγεί -ούτε λίγο ούτε πολύ- πολλούς να σπεύδουν να υπερασπίζονται την ίδια και να ξεχνούν το έργο της. Άδικο και κρίμα: διότι στο όνομα ποιας παγκόσμιας αρετής είναι δυνατόν να υπερασπιστείς έναν οριακά εξαμβλωματικό δίσκο, προς χάριν ποιας αγάπης στο πρόσωπο μιας εκκεντρικής που προσπαθεί με νύχια και με δόντια και με στείρα χαριτωμενιά να δικαιώσει την ύπαρξή της που άλλοτε -δικαίως- δονούσε την στρατόσφαιρα της πρωτοπορίας στην pop; Η Bjork δυστυχώς στράγγιξε και το φρικτό «Volta» μοιάζει με κείνους τους αποκρουστικούς δρακόντειους ρόγχους που κάνουν τα τέρατα αρνούμενα να ψοφήσουν. Επιτέλους ας μην καταπίνουμε αβίαστα κάθε ηλιθιότητα που μας σερβίρει ως «άποψη». Aς τη προκαλέσει κάποιος να ξαναγράψει ένα τραγούδι (ΕΝΑ μόνο) να δούμε τι θα κάνει… Και δεν εννοώ απαραίτητα ΚΑΛΟ τραγούδι… Ενοοώ απλά κάτι που να πληροί βασικούς κανόνες τραγουδιού…

Νo.1 Snapshot 2007 Muzine

Δεύτερο τεύχος out now. 🙂