Νο.19 Best Αlbum 2007
The Klaxons
Myths Of The Near Future
(Rinse / Polydor)
Από τα καλύτερα artworks της χρονιάς.
Full αδρεναλίνη, γκαζωμένη διάθεση (αλλά οχι στο γάμο του Καραγκιόζη…), τίγκα στην αναφορά από την ευρύτερη pop κουλτούρα (Alister Crawley; William Burroughs; Madchester;), το ντεμπούτο των Klaxons είναι η χαρά του συνειδητοποιημένου entertainment freak. Για κάποιο λόγο, κάπως ανεξιχνίαστο, η διάθεση αυτού του δίσκου, μου θύμισε το «Greek Wedding Song« των Inspiral Carpets – είναι σαν πάρτι με ευρηματικά σκετσάκια στον εορτάζοντα, όλες οι μουσικές τους. Και επιπλέον είναι ακαταμάχητα sexy και ιδιαίτερες. Το πώς καταφέρνουν να ακούγονται σοφιστικέ κάτω από τόσους τόνους θορύβου (οργανωμένου και μεθοδικού) και να φτιάχνουν τραγούδια γερά που σε βγάζουν ασπροπρόσωπο και στην Αβραμιώτου και στη Φωκίωνος και στη Χάρητος και στην Αιόλου, και στην Ευρυπίδου, είναι να απορείς…
No.19 Worst Album 2007
Interpol
Our Love To Admire
(Parlophone)
Από τα καλύτερα atworks της χρονιάς, τι κρίμα
Λάτρεψα το βαρύτιμο ντεμπούτο τους και δέχτηκα και το «Antics» – η Νέα Υόρκη σε baroque θλίψη- αλλά, sorry guys, τούτο δεν κατάφερα να το καταπιώ με τίποτα… Οι Interpol του «Our Love To Admire» ακούγονται σαν μίζεροι ακόλουθοι των κλώνων των… εμ… Interpol (μα, τρίτης ποιότητας αγέλαστοι goth rockers; ούτε στον εχθρό σου…) Και όλη αυτή η φαρσοκωμωδία, με ένα στόμφο παραπάνω, ένα σκασμό από ντεσιμπέλ επιπλέον και κάτι μάταιες προσπάθειες να μας πιάσουν από το γιακά… Ο Danny Kessler σε ένα ιδεατό κόσμο παραμένει γαμάτος και ανυπέρβλητος και τραγουδάει σαν μια νεοϋορκέζικη μουσική αντιστοιχία των καλύτερων κινηματογραφικών ερμηνειών του Jeremy Irons. Όλα αυτά σε έναν ιδεατό κόσμο, ξαναλέω. Γιατί στον γειωμένο, πραγματικό κόσμο του album… δεν τρέχει απολύτως τίποτα.
No.19 Snapshot
Η Πύρινη Λαίλαπα. Σε ένα βράδυ μέτρησα πάνω από διακόσιες φορές την έκφραση «πύρινη λαίλαπα» κοιτάζοντας πολλά δελτία ειδήσεων και ανταποκρίσεις από την πυρκαγιά στην Πελοπόνησσο. Νόμιζα ότι κάποιος μου κάνει πλάκα. Επαναλήφθηκε τόσες φορές που νόμισα ότι η Πύρινη Λαίλαπα είναι μια κοσμική, λίγο σαλεμένη, επιθετική εβδομηντάρα που αναδύεται μόνο στις φωτιές και την καταστροφή και νιώθουν όλοι την ανάγκη να την προσφωνούν με δέος («…στο έλεος της Πύρινης Λαίλαπας», «η Πύρινη Λαίλαπα κατευθύνεται…», «… δεν γλύτωσαν από την μέγγενη της Πύρινης Λαίλαπας») μπας και την καλοπιάσουν να ξαναχωθεί μέσα. Ακόμα δεν έχω καλοσυνέλθει με όλο αυτό. Ούτε με την πραγματική «ήττα» ούτε με την ηλιθιότητα της ξιπασμένης Πύρινης Λαίλαπας.
________________________
Πρώτες σκέψεις από την πρώτη μέρα της ψηφοφορίας για την μπλογκοεικοσάδα της χρονιάς.
1. Απόλαυση… Νιώθω το βράσιμο. Keep it up!
2. Κάντε bookmark τη σελίδα του lkrory21 που έφτιαξε στο google για να βάζει συγκεντρωτικά, όλα τα σχετικά posts με την ψηφοφορία. Υπόψιν, ο αριθμός των ψηφισάντων είναι πλέον 29 (με την προσθήκη της Φαίη και του Indictos και του Φώτη από το πο πο culture blog, όπου ψηφίζουν μαζί ο Mr. Arkadin και ο Homo Ludens σε μια λίστα και σε μια ξεχωριστή ο Φώτης).
3. Όσοι είστε στο blogspot, φροντίστε να σιγουρευτείτε ότι έχετε option στα comments για να σας γράφουν όλοι οι bloggers – και αυτοί που είναι στο wordpress. Πήγα να αφήσω σχόλια σε blogspot users και δε με άφηνε.
4. Οι bloggers που ψηφίζουν worst top 20 είναι λογότεροι από αυτούς που συμμετέχουν στο best top 20. Δεν πειράζει. Και πάλι βγαίνουν αποτελέσματα.
5. Guys (and two guls, at least…) καλό κουράγιο και καλό βόλι και καλή συνέχεια! You rule!!!
All Gone 