Φιλικότατες Φωτιές

Τα σέβη μου, πραγματικά: βγάζω το χαλάκι μου και προσκυνώ ταπεινά τους Friendly Fires. Έκαναν το καλύτερο live που έχω δει μετά την Roisin Murphy (παρεμπιπτόντως πάλι στο Synch) πέρσι. Πρότυπο ζωντανής συναυλίας, απόδειξη ότι ένα group μπορεί να ξεπεράσει ακόμα και τον ίδιο το δίσκο του, οι δύο Edward και ο Jack πραγματοποίησαν μια σεισμική εμφάνιση μπροστά σε ένα κοινό το οποίο ενέδωσε με βουλιμία στο καλοχωνεμένο, αστικό disco funk τους. Στο «Paris«, στο «Lovesick»  και στο «In The Hospital» ένιωσα αυτό το απαράμιλλο αίσθημα που μόνο ένα τίμιο live που μπορεί να σου προσφέρει: τινάχτηκα στην στρατόσφαιρα. Aεικίνητοι, ειλικρινέστατοι – δεν κράτησαν τίποτα για την πάρτη τους, τα πρόσφεραν όλα με ένα σχεδόν καθολικό ενεργειακό κύμα κάνοντας ακόμα και τους roadies να χορεύουν παράπλευρα στη σκηνή μαζί τους. Η μουσική των Friendly Fires, ένα σχεδόν σεπτό κράμα από Talking Heads και Gang Of Four εφαρμοσμένο σε τραγούδια που στέκονται περίτρανα στο επίκεντρο και σύρονται σε δραματικές groovy τελετές από την υπέροχα πατιναρισμένη φωνή του Edward. Μαζί με τους Vampire Weekend αποτελούν την επιτομή της ηχογραφημένης ψυχαγωγίας.

Αλήθεια, συγκινήθηκα μέχρι το μεδούλι με αυτή την μπάντα, ένιωσα ότι η διαολεμένα αστραφτερή ασημί και μαύρη κινητικότητά τους πάνω στη σκηνή, είναι βάλσαμο και ελπίδα. Όλοι όσοι ήταν στο κοινό, είναι εν δυνάμει φίλοι μου, είναι πράγματι η φυλή μου και νιώθω θαυμάσια ανάμεσά τους.

Στο βίντεο απολαύστε -ιδιαίτερα μετά το 1:35- τη διονυσιακή τελετουργική υπεροχή τους.