Οι Sediment Bruise από τη Θεσσαλονίκη φτάνοντας μετά από είκοσι χρόνια παρουσίας, στο τρίτο album τους που κυκλοφορεί από την Ikaros Records, βρίσκονται σε ένα τόπο μεταξύ progressive rock κινηματογραφικής δυστοπίας και ενός πολυδαίδαλου έντεχνου alt.rock που εμπνέεται περισσότερο από σκιές. Οι Βαγγέλης Μουδούρης (φωνητικά), Μιχαήλ-Άγγελος Νικολαΐδης (πλήκτρα, φωνητικά), Νίκος Νικολαΐδης (κιθάρα), Παναγιώτης Γιαννούδης (μπάσο), Γιώργος Μούκος (τύμπανα) και Σωτήρης Φωτεινήτσογλου (βιολί) επιλέγουν έναν δύσκολο δρόμο για να παίξουν τη μουσική τους, ανηφορικό και συχνά δύσβατο. Το album τους «In Between» ακούγεται στριφνό, συχνά αντικοινωνικό, με γκριζαρισμένες πόρτες που ορθώνονται μπροστά στον ακροατή σαν επιβλητικά, γοτθικά φόβητρα. Ωστόσο αν καταφέρει να εισέλθει κανείς, ενδεχομένως να ανακαλύψει ενδιαφέροντα ευρήματα στα χορταριασμένα παρτέρια του κήπου τους.
Το βασικό στοιχείο του «In Between«, αυτό που του προσδίδει την ταυτότητα και ίσως τις αδυναμίες του, είναι το δράμα που εκτυλίσσεται ανάμεσα στην πάλη για το περιεχόμενο (η θεματολογία τους, η ανάγκη έκφρασης των νοημάτων τους) και την ατμόσφαιρα (περίπλοκη και στυλιζαρισμένη, σκιασμένη, με υφέσεις και εκρήξεις). Το περιεχόμενο πολεμάει την ατμόσφαιρα σε μία μάταιη μάχη από την οποία μόνο το δραματικό στοιχείο τους δεν βγαίνει κερδισμένο, αυτό το πολυπόθητο δράμα στο οποίο εναποθέτουν όλη την ενέργειά τους, όλη την δύναμη του πυρήνα τους ως μπάντα. Μοιάζουν οι Sediment Bruise να μην έχουν αποφασίσει αν επιθυμούν περισσότερο να εντυπωσιάσουν ή να συγκινήσουν. Συχνά μετεωρίζονται ανάμεσα στην εντύπωση και στη συγκίνηση και οι απολαβές τους από τον κάθε στόχο μοιάζουν λιγότερες από τις προσδοκώμενες. Ακόμα συχνότερα ακροβατούν ανάμεσα στο prog rock και το post rock.
Οι Sediment Bruise γράφουν φιλότιμα, αλλά όχι πάντα στέρεα τραγούδια εμπνέονται κυρίως από τα ανεξάρτητα 90s (ακούς και τους dEUS και τους Puressence στον ήχο τους και στις αναπτύξεις τους ίσως και τους Sigur Ros) αλλά πολύ συχνά, ασύνειδα καταλήγουν να παραπέμπουν σε φιλόδοξα σχήματα όπως οι Marillion στρώνοντας πιο καθαρά τις ηχητικές παραπομπές τους στο prog. Οι συνθέσεις τους στο «In Between» παίρνουν την αμπάριζά τους από τη θεματική που προκύπτει από την κεντρική ιδέα του «ενδιάμεσου χρόνου», των διαστημάτων ανάμεσα σε διαφορετικές καταστάσεις, τη μετάβαση. Εγκλωβισμένοι στο «ανάμεσα», οι Sediment Bruise (ένα όνομα που σημαίνει το ίχνος ενός τραύματος σε έναν οργανισμό) καταδεικνύουν τους ισχυρούς μουσικούς δεσμούς μεταξύ τους, παίζουν δεμένα και αφοσιωμένα ως σύνολο και εξασφαλίζουν τη μαγιά τους για να «βγουν» ως μία ακέραιη μπάντα. Συνήθως όμως οι αδυναμίες τους στις συνθέσεις τούς κρατούν προσγειωμένους στο έδαφος.
Το «Shore» των Sediment Bruise:
Και η παραγωγή; Εδώ ο Clive Martin, αυτός ο τύπος που επιμελήθηκε θριάμβους στα 90s (Hunters And Collectors, Strangelove, Echobelly, Reef, Puressence και μια μεραρχία ακόμα από περήφανους brit rockers κυρίως) φαίνεται να τους βάζει στον αυτόματο πιλότο της εμπειρίας του από την παραγωγή του σε ελληνικά σύνολα, αφού από το 2007 περίπου έχει αναλάβει μια ποικλία ηχογραφήσεων από Fuzzy Nerds, Raining Pleasure, Rosebleed, Theodore, Vassilikos κ.λπ.. Η παραγωγή του είναι θαμπή και σε στιγμές φλερτάρει με το μπανάλ όπως στο υπερστυλιζαρισμένο «State Of Mind» για παράδειγμα, ενώ σε άλλες, όπως στο «Shore«, οι Sediment Bruise ακούγονται πιο ισχυροί από τη μεταχείριση που τους επιφυλάσσεται, στο «No Bonds Between Us» αφήνονται να πλεύσουν όπου τους οδηγεί ο γοτθισμός τους ή στο «Deliquency» κάνουν δειλά βήματα προς τα γκρουπάκια με τις καμπανιστές κιθάρες του C86. Παντού όμως, το «In Between» πάσχει από ένα έξυπνο, τραγανό editing και μία έλλειψη αυστηρής λακωνικότητας που θα το έκανε πιο νευρώδες και ζωντανό, λείπει μια σκληρή πειθαρχία που θα έφερνε στην επιφάνεια το εκφραστικό mojo της μπάντας.
★★★★★☆☆☆☆☆
Ακούστε και αυτά:
Marillion «Fugazi»
Magazine «The Correct Use Of Soap»
Puressence «Puressence»
dEUS «The Ideal Crash»
Wolfgang Press «The Burden Of Mules«
All Gone 