Η χρονιά ήταν παράδοξη, ακραία, αμφίσημη και κυκλοθυμική στην παλέτα των συναισθημάτων που αποτυπώθηκαν με κάποια προκοπή στη μουσική. Κοιτάζω την bubbling under λίστα μου από το Νο.40 ως το Νο.21 των φετινών αγαπημένων δίσκων μου και δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι καθένα από αυτά αντιπροσωπεύει και από μια συγκεκριμένη ψυχική απόχρωσή μου μέσα σε αυτή τη χρονιά, μία πινελιά της δικής μου ταυτότητας που ίσως είναι η καθεμιά, τελείως διαφορετική από την προηγούμενη ή την επόμενη, όπως ακριβώς κυλάει το 2018 μέσα στη δική μου προσωπική ιστορία.
No.40.
Beach House – 7 (Μάιος, Sub Pop)
No.39
White Denim - Performance (Αύγουστος, City Slang)
No.38
Orielles - Silver Dollar Moment (Φεβρουάριος, Heavenly)
No.37
Wild Nothing – Indigo (Αύγουστος, Captured Tracks)
No.36
Graham Parker – Cloud Symbols (Σεπτέμβριος, 100% Records)
No.35
Azekel – Our Father (Νοέμβριος, Thunderlightning)
No.34
Virginia Wing – Ecstatic Arrow (Ιούνιος, Fire)
No.33
Angelique Kidjo – Remain In Light (Ιούνιος, Kravenworks)
No.32
Confidence Man – Confident Music For Confident People (Απρίλιος, Heavenly)
No.31
MGMT - Little Dark Age (Φεβρουάριος, Columbia)
No.30
Kadhja Bonet – Childqueen (Μάιος, Fat Possum)
No.29
Geowulf – Great Big Blue (Φεβρουάριος, 37 Adventures)
No.28
Candi Staton - Unstoppable (Αύγουστος, Becarah)
No.27
Neko Case – Hell-On (Ιούνιος, Anti-)
No.26
Matthew Dear - Bunny (Οκτώβριος, Ghostly International)
No.25
U.S. Girls – In A Poem Unlimited (Φεβρουάριος, 4AD)
Νο.24
Sam Vance-Law – Homotopia (Μάρτιος, Caroline)
Νο.23
Kacey Musgraves – Golden Hour (Μάρτιος, MCA Nashville)
Νο.22
Bettye Lavette - Things Have Changed (Μάρτιος, Verve)
Νο.21
Various – Black Panther The Album (Φεβρουάριος, Top Dawg / Aftermath Entertainment / Interscope)