Ίσως ναι, μπορεί και όχι

Είπαμε, παρθενογεννέσεις δεν υπάρχουν αλλά πλέον, νιώθω ότι και η έννοια της διασκευής αρχίζει -κακώς- να χάνει το νόημά της, όσο μεγαλώνει η ηλικία της pop κουλτούρας και όσο ταυτόχρονα η αισθητική του cut ‘n’ paste αποκτάει διαστάσεις μεγαλύτερης αισθητικής αξίας από την απλή τεχνική που κανονικά θα έπρεπε να έχει: στη νέα εποχή δεν αναφέρεται καν η διασκευή…

Ο λόγος για το «Maybe So, Maybe No» του Mayer Hawthorne, του τυπά που πολύ αγκάλιασα πέρσι με το ντεμπούτο album του «A Strange Arrangement» στην Stones Throw. Nerdy, πάνλευκος και ορκισμένος soulboy ο νεαρός από το Ann Arbor του Michigan, έκανε τη βασική αίσθησή του με το δεύτερο single του «Maybe Yes, Maybe No«.  Ο λόγος που εξοργίστηκα πρόσφατα είναι ότι άκουσα σε μια συλλογή της Westbound, την πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού. Δεν ήξερα καν ότι ήταν διασκευή το claim to fame του Hwathorne -δεν θα μπορούσα να το ξέρω- γιατί πουθενά στα βιογραφικά του δεν αναφέρουν ότι είναι διασκευή. Πουθενά, κανένας δεν αναφέρει ότι το «Maybe So, Maybe No» είναι διασκευασμένο αλλά κανείς δεν ξεχνάει να παινέσει την ιδιοφυία και την γνήσια soul στόφα του Mayer…

Η αυθεντική σύνθεση του «Maybe So, Maybe No» είναι των Tony Hester και Richard Wylie και η παραγωγή της πρώτης εκτέλεσης του τραγουδιού είναι του δεύτερου από τους δύο, αυτού με το γνωστότερο ψευδώνυμο Popcorn Wylie. Στα φωνητικά είναι οι New Holidays, το σχήμα που διαδέχτηκε τους εξαιρετικούς Holidays ενός από τα εμβληματικά αντρικά groups του Detroit.  Oι Jack Holland, James Holland και Maurice Wise κυκλοφόρησαν το 1969 το single «Maybe Yes, Maybe No» με b-side το «If I Only Knew» στην τοπική ετικέτα Soulhawk στην οποία διανομή έκανε η Westbound. Δεν πέτυχαν εμπορικά, παρά την εμπειρία του Popcorn Wylie και του Tony Hester στην μυθική Golden World πριν την αγοράσει ο Berry Gordy. Λειτούργησε όμως ως μαγιά για την δημιουργία των Dramatics… 

Ένα ατόφιο αριστούργημα της Detroit soul, λαμπερό και άφθαρτο μέσα στα χρόνια. Αυτό δεν μειώνει καθόλου τη μαγεία από την γλυκιά blue eyed εκτέλεση του Hawthorne, αλλά σίγουρα αφαιρεί ένα – δύο πόντους για την πονηριά από τον ίδιο, το γραφείο Τύπου του και ενδεχομένως την Stones Throw που ομολογουμένως, κατά τα άλλα, κάνει συμπαθητική δουλειά στη νέα soul.