No.04. Morgan Geist. The Cure.

Best No.04: zeit-geist
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ: Morgan Geist. Το ήμισυ των Metro Area (το έτερον είναι ο Dashran Jesrani). Από Brooklyn. Σοβαρός. Σκυθρωπός. Με εσωτερική ενέργεια. Δική του εταιρία η Environ. Ψυχωμένος με το αυθεντικό Detroit techno, με τον σκοτσέζικο house ήχο, με την synth pop και με την στρογγυλή τραγουδοποιία. Περιπτωσάρα. Ντεμπούταρε με το «Driving Memoirs» (1997, Clear). Έπρεπε να περάσουν πάνω από δέκα χρόνια για δεύτερη solo δουλειά. Εξαίρετος remixer (Franz Ferdinand, Rapture…). Παραγωγός του Kelley Polar. Εκπροσωπεί ένα ευοίωνο μέλλον.
ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ: Γιατί το «Double Night Time» (Environ, Σεπτέμβριος 2008) είναι το καλύτερο beat της χρονιάς. Τελεία. Απίστευτη παραγωγή. Επεκτείνει το πεδίο μπροστά σου. Τραγούδια που γεφυρώνουν τον Juan Atkins με τον Martin Gore. Καλεί τον Jeremy Greenspan των Junior Boys να τραγουδήσει σε κάποια. Ολοστρόγγυλος στην αντίληψη της σύνθεσης. Καθαρός. Απέριττος. Χωρίς φιογκάκια. Η έννοια του προοδευτικού πίσω στις ρίζες της. Μορφωμένο άκουσμα. Δεκάδες πολιτισμικές – μουσικές αναφορές. Ο άνθρωπος που δεν καγχάζει με το italo. Στο repeat.
ΤΙ ΔΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ: Η εναλλαγή των instrumentals με τα τραγούδια. Απλά θες και από τα δύο πιο πολύ.
ΑΠΟ ΠΟΥ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ: Από το «Shore«. Θα ερωτευτείς τον Jeremy. Τραγουδάει σαν ευτυχής δαίμονας.

Worst No.4: polter-geist
ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ: The Cure. Οι μαθουσάλες της σκοτεινιάς. H γέφυρα μεταξύ goth καθεδρικού και pop club. Η επιμονή μετουσιωμένη σε έναν ουσιαστικά άνθρωπο. Τον Robert Smith. Με σήμα κατατεθέν το μαλλί «με τραβάγανε σκύλοι» και το στραβοβαλμένο κραγιόν. Αιώνες τώρα. Σαν τα γυαλιά της Νάνας Μούσχουρη. Τόσο δυνατό brand. Από το Sussex της Αγγλίας. Με δεκατρία studio albums. Με εκατοντάδες αλλαγές στα μέλη τους. Με φετιχιστική λατρεία από τους μαυροντυμένους ανά τον κόσμο. Ο Smith, ικανός για το κάλλιστο αλλά και για το φρικτό.
ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ: Διότι το «4:13 Dream» (Geffen, Οκτώβριος 2008) είναι ο πιο αχρείαστος δίσκος της χρονιάς. Δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο ύπαρξης. Ανέμπνευστος. Με λασπωμένη παραγωγή. Συγχισμένα τραγούδια που μοιάζουν να παίζουν σε χαλασμένες στροφές. Ανεμομάζωμα. Απόλυτο διαολοσκόρπισμα. Ενοχλητικό. Θλιβερό γηριατρικό κιτς. Λειτανία αποσύνθεσης. Παίζουν σαν να προσπαθούν να αποδείξουν ότι ζουν.
ΤΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ: Η απόγνωση. Σε κάθε επίπεδο. Νέες κατακτήσεις και ακμές της απελπισίας.
ΤΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΩ ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΣΩΝΕΙ ΚΑΙ ΚΑΛΑ: Το «Sleep When I’m Dead«. Ήταν γραμμένο για το «Head On The Door» του 1985. Βάλε με νου σου, τώρα…

Τα τελικά αποτελέσματα της μπλογκοψηφοφορίας στις 22 Δεκέμβρη 2008.

Αν θέλετε να δείτε τι συμβαίνει με τα entries των 54 συμμετεχόντων bloggers, εδώ τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα, μέρα με τη μέρα.

Κάθε μέρα ψηφίζουν οι dustroad, lkrory21, Aggelos, Stratos, Schottkey, Homo Ludens, Thod, Killah, T-drom, Antiparos-blog, Fantasmenios, Indictos, Mixalis E, kapetank, Kostas K, Depecher, Zeugolator, Elafini, Mitrelino, Fotis Vallatos, Gsus, Jangel, Bug In The City, Greg, Fuzzyburlesque, Long Medley, Silent Crossing, Twee, Mimis, mictsant,  flp, Laviebohemie, Impressed guy, Bolek, Chemical Robert, Cartoon Dandy, Dumb Dog, Dark Tyler, A Pagan Place, Mediocrity Rules, Photoharrie, The Robot

Αναμένονται με τελικές λίστες στις 20 Δεκέμβρη οι No Heathen, mhulot, River Pheonix, J.McManus,  Γκαβός και ο Κοντός,  mouxlaloulouda,  Vencerem,  Enteka και  Vague Tourist.

Έχουν ήδη ψηφίσει οι Another Day Full Of Dread, dimhap.