Τσιμεντένιο μαξιλάρι με λεπτή απόχρωση και μεγάλη διαφορά στις γρατζουνιές του αστράγαλου

Άκουγα τις προάλλες στον player του Dustroad ένα καταπληκτικό κομμάτι (αυτό με τον συγκλονιστικό τίτλο, «Concrete Pillow» του  Pan Pan – διαλυτικό, παγωμένο και intelligent σαν Paul Hartnoll σε διαδικασία συναινετικού διαζυγίου με τον Aphex Twin – με soundtrack βωβού αλλά έντονου διαλόγου με χειρονομίες, μοιάζει) και δεν μπορούσα να καταλάβω ακριβώς γιατί μου αρέσει τόσο πολύ. Έχω ένα θέμα με τις μουδιαστικές πλάτες των synths (αυτά τα απλωμένα τοπία που θέλω να κάνω trampolino πάνω τους), έχω κι άλλο ένα θέμα με τις δραματικές μελωδίες (να σπαράζω και να πέφτω πιο κάτω από τα πατώματα, κάπως). Όμως δεν είναι μόνο αυτό. Νιώθω ότι δεν τα λέω όλα μόνο με αυτά…
Όσο μεγαλώνω, παρατηρώ ότι είναι δυσκολότερο να κατανοήσω -άρα να «επικοινωνήσω»- το γιατί με συγκινούν τα τραγούδια και αντίστοιχα άλλα με αφήνουν αδιάφορο ή με απωθούν. Δεν εννοώ αυτά που εμφανώς γουστάρω ή αυτά που εμφανώς δε μ’ αρέσουν – μιλάω για μουσικές που διαχωρίζονται μεταξύ τους από λεπτές αποχρώσεις και κάνουν αυτή την τεράστια, γαμημένη διαφορά που με αναστατώνει… κυρίως από το ηλεκτρονικό τερέν. Όσο λεπτότερη η απόχρωση, τόσο μεγαλύτερη η διαφορά. (Μια διαστροφή θα μπορούσε να θεωρηθεί το «γιατί» θέλω να κατανοήσω αυτή τη διαφορά. Χμ… Νομίζω, δεν απαντιέται αυτή η ερώτηση. Μου αρκεί που μου γεννιέται η απορία.)
Μια από τις ανάλογες -πλην Pan Pan- περιπτώσεις που συνέβη πρόσφατα είναι αυτή του καινούριου album των Fujiya & Miyagi, «Transparent Things». (Διαβάστε και μια συνέντευξή τους). Πάρτε για παράδειγμα το «Ankle Injuries». Πραγματικά, δεν ξέρω γιατί μου χτυπάνε αυτή την ιδιαίτερη χορδή. Στο ερώτημα «γιατί αυτοί;» νιώθω «λίγη» κάθε απάντηση τύπου «μου θυμίζουν Can«, «μοτορολάρουν σαν τις διαθέσεις μου», «είναι ξύπνιο neue kraut rock αλλά με ιντερπολική αισθητική», «μοιάζει με street παραγωγή post punk φουτουριστών σαν Richard James Burgess» ή «ακούγοντάς τους ανοίγουν τα ρουθούνια μου» και άλλα τέτοια -σουρεαλιστικά ή μη- που ακούς, ευτυχώς, σε κάτι χορνμπικά μεσημέρια Σάββατου στο Rock ‘N’ Roll Circus και στο Vinyl Microstore. Iσχύουν και αυτά αλλά όχι μόνο. Θέλω κάποιος να μου πει πώς διάολο συμβαίνει αυτό και πώς λύνεται. Διαστροφή.

Advertisement