Candie – not Candy

Το album της Candie Payne είναι ένα μαχαίρι στην καρδιά: όχι γιατί ο ρομαντισμός της σε στέλνει περισσότερο από άλλα κορίτσια όπως η Dusty ή Sarah Cracknell. Όχι γιατί τα τραγούδια του είναι πραγματικά γραμμένα με πλήρη συναίσθηση και επαφή με τα αληθινά της συναισθήματα -χαρά, λύπη, ενθουσιασμός, grooviness- αλλά κυρίως επειδή στην Ελλάδα το να είσαι κορίτσι και να κάνεις μουσική προϋποθέτει όλα αυτά που ΔΕΝ είναι η Candie: ανόητη, ψέυτρα και υποδυόμενη την τσούλα…

Υπάρχει μια διαχωριστική γραμμή μεταξύ της πραγματικής pop και της κουλής pop (απ΄αυτό το είδος που βγάζει κακό όνομα στην pop). Η πραγματική pop έχει τη μαγική ικανότητα να περιγράφει αισθήματα και καταστάσεις με τρόπους που δεν γίνεται να μην απηχήσουν. Η κουλή -ελληνική- pop έχει την ακριβώς αντίθετη ικανότητα: να περιγράφει το τίποτα με θλιβερή ανυπαρξία του παραμικρού πραγματικού συναισθήματος. Διαλέξτε οποιοδήποτε κορίτσι που διατείνεται ότι κάνει pop στην Ελλάδα. Θα καταλάβετε τι εννοώ.

Ακούγοντας το δίσκο της Candie μένεις άφωνος. Τραγούδια όπως το «One More Chance» επιβεβαιώνουν το δοξασμένο κλισέ που λέει ότι τα απλούστερα πράγματα είναι εν δυνάμει και τα πιο αποτελεσματικά – συναρπαστικά.